Welkom bij de eerste editie van Mamasita special. Vorig jaar heb ik de eer gehad om zes bijzondere mama’s en een bijzondere papa te interviewen voor mijn rubriek Mamasita van de maand. In 2018 gaat Mamasita van de maand een andere vorm en naam krijgen: Mamasita special. Ik heb veel geleerd van de bijzondere interviews die ik heb mogen afnemen. Daarom gaan we Mamasita van de maand naar een nieuw niveau brengen. Bij Mamasita special zal een moeder nog steeds in het zonnetje gezet worden met een geweldige glam-over van Dave Sewtahal van Seductive Glamor! Jij hoeft niet meer naar de salon in Amsterdam te komen, wij komen naar jou toe met Mamasita TV. Op de eerste maandag van de maand zal het Mamasita special interview hier live gaan. De donderdag ervoor kan je de glam-over alvast bekijken op Mamasita TV. Wij gaan voor Mamasita special, onderwerpen aan de kaak stellen en moeders hierover uitgebreid interviewen. En als aftrap zal ik beginnen met in deze Mamasita special; de impact van moederschap.
Met deze verhalen kunnen we andere moeders helpen door herkenning te vinden. Je staat er niet alleen voor!
Fotografie & haar: Dave Sewtahal. Fotografie, visagie, interview & styling: Nazia Witkamp.
Wie ben je? Wat doe je? Waarom doe je dat?
Ik ben Nazia Witkamp, 36 jaar. Ik woon met mijn gezin in de mooiste stad van Nederland: Haarlem. Ik ben gezegend met een zoon Mika (4) en vijf jaar getrouwd met de liefde van mijn leven Jonathan (37). In maart zijn we tien jaar samen. Op de 3e verjaardag van Mika is mijn Mamalifestyle blog live gegaan genaamd Mamasita. Ik blog & vlog nu een jaar en dat vind ik hartstikke gaaf en ook spannend. Ik heb namelijk in april 2016 na 8,5 jaar gewerkt te hebben bij Microsoft, mijn baan als Campaign Manager opgezegd om voor mezelf te beginnen.
Wat heeft jou geïnspireerd om een mama blog te starten?
Voordat ik zelf moeder werd, hoorde ik veel mooie verhalen over moederschap: “Je krijgt er zoveel voor terug”. Toen werd ik zelf moeder en kreeg het gevoel dat ik de enige was die het niet aan kon. Totdat ik openlijk mijn verhaal deelde met andere moeders. Op dat moment kreeg ik ook hun struggles te horen. Ik zit hier dus niet alleen in. Ook kreeg ik regelmatig vragen over mijn leefstijl, met name over het ontbijt dat ik al vele jaren iedere ochtend “eet”: groene smoothies. Elke keer stuurde ik dezelfde informatie naar verschillende personen. Toen kwam het idee: als ik nou al die informatie op een plek zet waar mensen zelf naar toe kunnen? Jonathan suggereerde om het breder te trekken. Om ook te delen over mijn struggles en de mommywars waar ik ongevraagd in terecht kwam. Ga je echt borstvoeding geven? Slaapt jouw kindje nog steeds niet door?!? Je moet hem laten huilen s’avonds! Geef je al zo lang borstvoeding? Ga je geen rijstebloem geven in de fles? Ga je echt zes maanden wachten met vast voedsel? Ik besloot toen aan de slag te gaan met mijn blog en mijn website ging live. Onverwachts overleed mijn schoonvader en daaropvolgend kreeg ik een burnout. De website ging in de koelkast. Tijdens mijn herstel heb ik nagedacht over de impact en de kracht van het delen. Hoe je andere moeders kan helpen met jouw authentiek verhaal zonder oordeel. Toen kwam de mantra voor mijn blog tot leven. ‘Ik geloof in delen, niet in oordelen’. Dit is wat centraal staat op het blog. Naast het delen wil ik ook iets terugdoen voor andere moeders. Zo kwam ik op het idee Mamasita van de maand. Mijn favoriete rubriek waar Dave en ik elke maand een moeder in het zonnetje zetten met een glam-over, fotoshoot en een persoonlijk interview. Met deze verhalen kunnen we andere moeders helpen door herkenning te vinden. Je staat er niet alleen voor!
Wat voor impact heeft Mamasita van de maand op jou gehad? 
Ik ben geraakt door de openhartigheid en vertrouwen die ik kreeg van de moeders en vader die ik heb mogen interviewen. Ze hebben mij stuk voor stuk geïnspireerd waardoor ik die levenslessen zelf heb toegepast in mijn dagelijks leven. Ik weet nog dat ik diep geraakt was toen Afra tegen mij zei: ‘Wanneer je ziek bent en je denkt ik ga dood, is liefde het enige wat telt. De liefde van je kinderen en mensen om je heen.’ Deze mooie jonge vrouw en moeder van jonge kinderen die vol in het leven staat, ik kon me zo met haar identificeren. Als ik mij druk maak om mijn carrière, mijn doelen en ambities dan denk ik aan die woorden van Afra. Dan denk ik waar gaat het nou eigenlijk, echt om? Of het verhaal van Sharida die 8,5 jaar een pittige IVF traject heeft doorlopen, een miskraam en een stukgelopen huwelijk. Hoe ze in haar nieuwe relatie exact weet wat er moet gebeuren om je relatie niet te laten doodbloeden. Door haar heb ik geleerd dat ik niet afwacht totdat Jonathan iets plant voor ons samen, maar organiseer het zelf. ‘Voor een relatie moet je ondernemen’ verteld ze in haar interview en dat was voor mij een eyeopener nadat Jonathan en ik waren opgeslokt in de tropenjaren van Mika’s leventje. De harde les die Linda heeft geleerd om niet aan de verwachtingen te voldoen van andere als het gaat om moeder- en ouderschap. Je mag vertrouwen op jezelf. Na het interview met Linda werd dat gevoel voor mij bevestigd. En ook de lessen die Shahzeya heeft geleerd van haar burn-out. Doordat we daarover met elkaar in gesprek gingen, ben ik bij mezelf nagegaan hoe ik die kan toepassen. Om na mijn burn-out weer tot die balans te komen. Zo heeft elke moeder mij geraakt en een levensles mee gegeven.
Zou je meer willen vertellen over je burn-out?
In december 2014 was ik aan het trainen voor de Mudmasters en ik merkte dat ik mij fysiek nog nooit zo slecht heb gevoeld. Tijdens deze periode kreeg ik last van verschillende fysieke en mentale kwalen. Ik was veel moe en begon zowel overdag als ‘s avonds veel te zweten. Ik had last van duizeligheid en zag dubbel. Ook mijn concentratie ging achteruit. Als ik voor het werk een stuk aan het lezen was dan betrapte ik mijzelf erop dat ik 15 minuten bezig was om de eerste twee zinnen steeds opnieuw te lezen. Waar ik normaal een half uur over deed kostte me een uur. Ik was niet meer productief op het werk. De druppel voor mij was toen ik het thuis merkte. Ik was geprikkeld en had last van stemwisselingen. Met Mika was ik heel ongeduldig en op Jonathan was ik constant boos. Ik besloot een gesprek aan te gaan met mijn manager, ze was erg begripvol en gaf mij de keus om mijn laptop dicht te slaan en er tussenuit te gaan. Ik was op dat moment bezig met een groot intern evenement voor 500 collega’s en wilde dat graag afronden. Dinsdag was het evenement en donderdag zaten we in het vliegtuig naar Curaçao. Daar ging het helemaal mis. Ik kwam mijn bed niet uit, ik was constant chagrijnig en boos. Ik kreeg last van angstaanvallen en huilbuien. Ik voelde een constante druk op mijn schouders. Als Jonathan vroeg of ik bij de bakker brood wilde halen dan durfde ik niet uit de auto te stappen. Ik isoleerde mezelf. Terug in Nederland bleven alle klachten zich aanhouden. Als ik boodschappen ging doen, moest ik onderweg wel drie keer stoppen om op adem te komen. In de rij van de supermarkt begon ik te zweten en bij het afreken kon ik niet handelen dat er mensen achter mij stonden te wachten. Met zweet op mijn voorhoofd heb ik de boodschappen ingepakt en ben ik zo snel mogelijk naar huis gegaan waar ik mezelf weer isoleerde. Na een gesprek met de arboarts en mijn manager besloot ik mij volledig ziek te melden.
Hoe ben je door deze periode heen gekomen?
Van een collega kreeg ik een hele goede tip van een burnout coach Helle Sinkbaek. Vrijdag had ik het gesprek met mijn arboarts en maandag zat ik bij Helle. Ik was vastberaden om over deze burn-out te komen. Ik had nooit van mijn leven gedacht dat ik een burn-out zou krijgen. Ik vond dat voor aanstellers. Mensen die dat zelf hebben veroorzaakt. Maar nu weet ik wel beter. De allereerste sessie met Helle duurde twee uur. Toen ik weer thuis was heb ik de hele dag geslapen. Zo moe was ik van dat gesprek. De eerste stap voor mij was onderkennen dat ik een burn-out had. Ik vond namelijk dat ik mij aanstelde, totdat Helle opsomde wat ik dat jaar had meegemaakt. Tijdens de therapiesessies kwamen er een aantal thema’s naar boven drijven: streng voor mezelf, moederschap, rouwverwerking & werk. Deze cocktail was de oorzaak van mijn burnout. Samen met Helle ben ik aan de slag gegaan om de thema’s te omarmen, verdiepen en te verwerken. Ik kreeg wekelijks een opdracht mee naar huis en na elke therapiesessie maakte ik een wandeling in het bos. Daarna ging ik in het restaurant aan het bos alles van mij afschrijven. Naast de therapiesessies begon ik weer met hardlopen of wandelen, dat deed ik drie keer in de week. Na een jaar therapie voelde ik mij zoveel sterker, mentaal en fysiek. Ik had meer vertrouwen in mezelf en kon weer vooruit kijken.
Toen ik moeder werd van Mika MOEST ik een hele hoop van mijzelf. Totdat Helle tegen mij zei: “wat als je MOETEN vervangt met WILLEN?”
Welke twee dingen doe je nu anders dan toen je net moeder werd?
Door andere woorden te gebruiken is de impact anders voor je brein. In de drukste periode van mijn leven ging mijn eigen zweep er extra overheen en dat heeft mij niet geholpen. Toen ik moeder werd van Mika MOEST ik een hele hoop van mijzelf. Mika MOET gezond eten, Mika MOET op tijd naar bed, ik MOET Mika elke avond op bed leggen. Totdat Helle tegen mij zei: “wat als je MOETEN vervangt met WILLEN?” Ik WIL dat Mika gezond eet. Het haalde de druk er vanaf. De motivatie voor gezond eten voor mijn kindje komt nu vanuit het hart niet meer vanuit de brein. Daarom maak ik elke avond met plezier een gezonde schoollunch voor Mika. Daarnaast heb ik ook geleerd wat ‘tijd voor jezelf’ betekent. Ik kan echt genieten als ik bij de nagelstudio zit en mijn nagels laat doen. Of als ik met vrienden afspreek. Kort na mijn burn-out heb ik spelletjesavond ingeschoten, waarbij ik met een groep vrienden een keer in de zes weken bij elkaar kom om bordspelletjes te spelen met een hoop eten en drinken. Daar kan ik zo van genieten.
Laten we het hebben over Mika, hoe ging je bevalling?
Ik ben gezegend met een bijzondere en prachtige zwangerschap, bevalling & herstel. Ik had de wens om thuis te bevallen en met 38 weken kwam Mika op de wereld in ons eigen huis. Ik vond het zo bijzonder om te zien hoe wij als team samenwerkten tijdens de bevalling. Jonathan stond tijdens de weeënstorm buiten de badkamer te wachten met een bouillon en thee. Deed alles wat ik hem vroeg en meer. Onder de douche concentreerde ik op wat ik had geleerd tijdens de cursus mindfulness zwanger en bevallen. Ik herinnerde mezelf aan wat ik had gelezen in het boek Veilig bevallen van Beatrijs Smulders. Ik was niet bang en vertrouwde op mijn lichaam. Ik had beenweeën en die waren erg pittig, maar ik verwelkomde tandenknarsend de pijn. Na de weeënstorm mocht ik gaan persen en Jonathan haalde Mika. Nadat de kraamverzorger en verloskundige ons huis verlieten lagen we heerlijk met zijn drietjes in bed met een grote schaal sushi. Dat beeld staat voor altijd in mijn geheugen gegrift.
Hoe zou je Mika omschrijven?
Als een observant met humor, groots en theatraal. Als baby vond ik Mika altijd heel groots. Hij zat in zijn stoeltje alles in zich op te nemen. Hij heeft drie maanden alleen maar gekeken en geobserveerd. Om mij heen hoorde ik moeders praten over hun babies. Mijn kind kan al dit of dat. En Mika zat in zijn stoeltje plannen te smeden. Na drie maanden kwamen alle ontwikkelingen achter elkaar zoals tijgeren, omrollen, kruipen, lopen, praten. Zijn tanden kwamen per drie of vier. Ineens ging het rap. Mika is een goed geaard mannetje, hij vertrouwt ons volledig. Hij luistert goed. Ik merk dat sinds hij naar school gaat mondiger en drukker is geworden. In de basis blijft Mika altijd hoe hij is. Een lief mannetje met het allerliefste neusje.
Wat is het mooiste aan moederschap?
Vandaag heb ik de tijd genomen om hem uitgebreid te bestuderen, lekker in me op te nemen. Zijn snoetje en ondeugend mondje, zijn lieve neusje en die haartjes voor zijn ogen. Ik voelde echt de liefde overlopen in mijn hart. Dat soort momentjes, hoe kort ook, zijn onbetaalbaar. En die knuffel die daarna volgt is zo oprecht. De liefde die ik voel voor Jonathan was nieuw voor mij. Hoe het is om echt van iemand te houden. En dan krijg je samen een kind. Dat voelt alsof we samen het ultieme hebben bereikt op gebied van liefde. Iemand die je nog nooit hebt ontmoet, daar houd je meteen van. Het is bijna onbeschrijfelijk. Ik ben dankbaar dat ik moeder mag zijn van Mika.
De grootste worsteling vind ik de balans vinden tussen je eigen ambities en je nieuwe rol als moeder. Waar sta ik als Nazia en hoe staat dat in verhouding met Nazia als moeder?
Het zwaarste aan moederschap?
Je kunt je niet voorbereiden op moederschap. Ja, je kunt alles regelen en zoveel boeken lezen als je wilt. Maar je zult merken als je kind er is dat je geen idee hebt. De hormonen gieren door je lijf, je voelt je onzeker en dan zijn er ook nog mensen met goedbedoelde adviezen. De grootste worsteling vind ik de balans vinden tussen je eigen ambities en je nieuwe rol als moeder. Waar sta ik als Nazia en hoe staat dat in verhouding met Nazia als moeder? Ik wil voor mijn kind zorgen maar ik wil ook een carrière. Dat betekent keuzes maken waar je achter staat. En ik kon die keuzes niet maken. Het voelde dat ik iemand te kort deed, of Mika of mezelf. Door de jaren heen heb ik geleerd hoe ik alles kan samensmelten tot één Nazia. En ondanks dat ik er een weg in heb gevonden worstel ik daar nog steeds wel eens mee. Al die rollen die je hebt als vrouw, moeder, (schoon)dochter, vriendin, collega etc. Ik kan alleen maar zeggen dat ik nog meer respect heb voor moeders. Of je nou thuisblijfmoeder bent of werkende moeder. Ik heb echt geleerd dat een moeder het beste voor heeft met haar kind en gezin. En iedere moeder geeft daar haar eigen invulling in aan. Dus laten we stoppen met veroordelen. Laten we meer waarderen, meer prijzen en meer delen.
Wat wil je Mika meegeven?
Respect en dankbaarheid. En ook sociale vaardigheden. Dat laatste klinkt gek, maar ik hecht waarde aan elkaar begroetten en respectvol benaderen. Ook in openbare ruimte en ongeacht of ik je ken of niet. Ik leer Mika dankjewel te zeggen, met respect te praten zoals “ja mama en nee mama”. Dankbaarheid uit te spreken. Iemand aan te kijken als er met hem gepraat wordt. Dat is een basis die wij hem als ouders kunnen meegeven. Ik maak me zorgen hoe social media ons leven beïnvloedt. En ook hoe de nieuwe generatie hiermee omgaat. Hoe zal dat voor Mika zijn in de toekomst? Aan mooie en snelle technologie en laagdrempelige communicatie zit een keerzijde. Daar moeten we ons bewust van worden.
Tot slot: wat is jouw tip voor andere moeders & vaders.
Wees niet te streng voor jezelf. Nou en, als je kind een dagje niet gedouched heeft of later op bed ligt. Of dat je haar niet perfect zit. Of een keer met z’n allen patat eet als avondeten. Vergeet jezelf niet, doe dingen die je leuk en belangrijk vindt. Ik laat mijn nagels doen, ga naar de kapper en schoonheidsspecialiste. Ik zorg voor mezelf en ik schaam me er absoluut niet voor. Ik wil het juist aanraden aan moeders. Die aandacht verdien je. Je werkt hard en staat altijd klaar voor je gezin. Dus ga lekker je nagels doen en daarna met je vriendinnen naar de bioscoop. En vergeet je partner niet. Van Helle kreeg ik de tip: niet scheiden de eerste vier jaar nadat je kind geboren is. Die tropenjaren zijn het zwaarst voor je relatie. En dat heb ik geweten. Soms stond ik op het punt om de handdoek in de ring te gooien. Maar, ik ben zo dankbaar dat ik het niet heb gedaan. Onze relatie groeit, we zijn flink getest geweest de afgelopen jaren. Ik kan mij geen toekomst zonder Jonathan voorstellen. Met hem wil ik oud worden. En dat betekent tijd maken voor elkaar. Dan herinner ik mezelf aan de tip van Mamasita Sharida. Ik ben een planner in hart en nier en Jonathan is een pater goedleven. Dat vond ik in het begin frustrerend, maar ik heb ingezien dat ik mijn kracht kan inzetten door het plannen op mij te nemen. En dat resulteert in gezellige date nights waarin ik word herinnerd: “dit is de man waar ik verliefd op ben geworden”.
